Ervaring met het Artritis-pak: loop eens in de schoenen van een ander
Dankzij het artritis-pak, stapte ik van de ene generatie over naar de ander. Er is werkelijk geen betere manier om je in te leven dan een keer in iemand anders zijn schoenen te lopen.
Geschreven door Stannah
Als nieuwe Stannah medewerker, was een bezoekje aan het hoofdkantoor een geweldige kans om de producten van Stannah uitgebreid te ervaren en om meer te weten te komen over de bedrijfswaarden.
Hoe voelt het om met artritis te leven?
Ongeacht de afdeling waar je werkzaam bent, is het altijd belangrijk om nauwkeurig inzicht te krijgen in de behoeften van je klanten. Daarom is er een dringende vraag die elke Stannah medewerker zich moet afvragen: hoe voelt het om met artritis – of met andere mobiliteitsbeperkingen – te leven?
Goed inlevingsvermogen is een belangrijke factor bij het ontwerpen van de beste producten voor onze klanten. Vanwege deze filosofie is de ervaring met het artritis-pak een belangrijk onderdeel van het bezoekaan het hoofdkantoor.
Stannah gedreven door een klantgerichte cultuur; ons doel is om producten te bieden die passen bij de behoeften van onze klanten. En hoewel de technische aspecten belangrijk zijn, besteden wij ook een aanzienlijke hoeveelheid tijd aan het bestuderen van het proces van ouder worden, zodat wij onze klanten zo goed mogelijk kunnen begrijpen.
Waarom is het belangrijk om still te staan bij artrotische conditie ? Volgens de informatie van de website Volksgezondheidenzorg.info lijden ongeveer 234.000 mensen in Nederland aan reumatoïde artritis. In de Verenigde Staten is 22% van de volwassenen met een vorm van artritis gediagnosticeerd.
Wist u dat meer dan 50% van de ouderen met artritis leeft?
Verschillende onderzoeken wijzen erop dat meer dan 50% van de ouderen op een bepaald moment in hun leven artritis zullen ervaren. Daarom is dit geen kwestie die men kan negeren.
Er is geen betere manier om je in het leven van iemand met artritis te verplaatsen dan de symptomen daadwerkelijk zelf te voelen. Stannah is een stapje verder gegaan door een directe fysieke ervaring te creëren die verschillende reumatische aandoeningen kan simuleren. In feite hebben wij het voorbeeld van autofabrikant Ford gevolgd, het eerste bedrijf ooit dat een artritis-pak heeft ontworpen. NAPP Pharmaceuticals had ook een soortgelijk ontwerp, een “generatie-inlevings-hulpmiddel” genaamd. Terwijl Fords bedoeling was om te begrijpen hoe ze de auto´s comfortabeler voor de ouderen konden maken, en NAPP gefocust was op het inlevingsvermogen, gebruikt Stannah het pak om zowel de ontwerpen te verbeteren als om onze klanten beter te begrijpen.
Ervaring met het artritis-pak
Het artritis-pak is één van de drie bestaande pakken in het Verenigd Koninkrijk en is gecreëerd door de Loughborough University School of Design. Stannah gebruikt het pak om haar medewerkers de kans te geven om beter te begrijpen hoe het voor onze klanten is om met artritis en beperkte mobiliteit te leven. Het is ontwikkeld na uitgebreid onderzoek, literatuurevaluatie, het raadplegen van gezondheidsdeskundigen en interviews met patiënten.
Wanneer men verouderd gaat dit gepaard met vermindering van de mobiliteit van de gewrichten en fijngevoeligheid, evenals visuele veranderingen. Maar hoe zou ik dit in vredesnaam kunnen begrijpen op mijn 33ste? De meeste mensen zijn het er over eens dat de beste manier om je in iemand anders leven te verplaatsen is om een keer in iemand anders zijn schoenen te staan. Daarom heeft Stannah mij de ultieme verouderingservaring gegeven.
In slechts luttele seconden stapte ik van de ene generatie naar de andere. Zodra alle componenten van het pak geplaatst waren, begon ik een verschil te voelen in de kritieke gebieden die normaal gesproken door artritis worden beïnvloed.
In slechts luttele seconden stapte ik van de ene generatie naar de andere
Onmiddellijk nadat ik het pak had aangetrokken voelde ik stijfheid en ongemak in de gewrichten opkomen. Terwijl ik door het hoofdkantoor liep, begon ik na te denken over hoe deze aandoening mijn dagelijks leven zou beïnvloeden.
Het pak is ontworpen om verschillende stadia en ernst van artritis te simuleren. De rode “pijnzakjes” zijn slechts bedoeld om aan te geven waar de gebruiker meer kans heeft om stijfheid, zwelling en ongemak te voelen.
In het kort zijn dit de onderdelen van het pak:
- Kiezelsteentjes om ongemak en een krakend gevoel bovenop de ruggengraat te simuleren
- Riemen simuleren verminderde mobiliteit
- Riemen om de stijfheid te simuleren
- Neopreen steunen en riemen om instabiliteit te simuleren
- Rode ‘pijnzakjes’ alleen ter indicatie (nek, ruggengraat, heup en knie)
- Ongemak door een eeltknobbel onder de grote teen (creëert last bij het lopen of bij ongelijke oppervlakken)
- Stijfheid in handen en vingers door handschoenen
De invloed van artritis op het dagelijks leven
Heeft u er ooit over nagedacht hoe het voelt om met artritis te worstelen?
Dit is een dringende vraag die iedere Stannah medewerker zichzelf moet stellen. Ongeacht de afdeling, is het altijd belangrijk om een nauwkeurig inzicht te krijgen in de werkelijke behoeften van onze klanten. Door te leren wat onze klanten dagelijks doormaken, kunnen wij onze producten verbeteren zodat deze daadwerkelijk makkelijker te gebruiken zijn.
Toen het mijn beurt was om het pak aan te doen, heb ik geprobeerd er het meeste uit te krijgen door enkele normale dagelijkse activiteiten uit te voeren, zoals:
- De trap op en aflopen:
Door de stijfheid in mijn knieën was het op- en aflopen van de trap zeer pijnlijk doordat ik een krakend gevoel in mijn gewrichten kon voelen. Volgens een marktonderzoek dat door Stannah in verschillende Europese landen en in de Verenigde Staten is uitgevoerd, is gewrichtspijn één van de belangrijkste oorzaken van mobiliteitsproblemen. In feite hebben ongeveer 50% van de trapliftgebruikers gewrichtsklachten. Daarnaast hebben 61% van de potentiële gebruikers ook knie- of gewrichtsproblemen gemeld. Handigheid speelt ook een belangrijke rol, aangezien ik moeite had om de trapreling vast te houden. De inspanning die het kostteom mijn handen te gebruiken door het gebrek aan mobiliteit en evenwicht, maakte me er bewust van dat mijn knieën niet de enige zwakke plek waren.
- Eten, drinken en mijn tanden poetsen:
Elke activiteit waarbij ik mijn handen moest gebruiken was extreem pijnlijk, zoals proberen te eten of mijn tanden te poetsen. De simpele handeling van het oppakken van een voorwerp, zoals een glas water, ging gepaard met pijn en vereiste zorg zodat ik deze niet zou laten vallen. Ook wanneer ik probeerde om ergens naar te reiken zorgde de riemen en banden rond mijn elleboog – deze simuleren bewegingsbeperkingen – ervoor dat ik mijn arm niet kon uitstrekken.
- Naar achter leunend in een stoel zitten en proberen op te staan.
Ik had aanzienlijke problemen om na een langere tijd gezeten te hebben, weer op te staan. Dit kwam door de beperkingen rond mijn heup en middel waardoor het moeilijker was om mijn buikspieren te gebruiken. Ook de zwakheid in mijn knieën hielp niet mee en mijn handen gaven mij niet voldoende vertrouwen op veilig op te kunnen staan.
- Over mijn schouder naar achteren kijken:
Of ik nou stond of zat, de nekstijfheid en het evenwichtsprobleem verhinderden dat ik achterover over mijn schouders kon kijken. Ik voelde dat de mobiliteitsbeperkingen en het feit dat ik niet snel ergens op zou kunnen reageren, mij kwetsbaar maken.
- Naar de vloer buigen:
Naar de vloer toe buigen was zeer moeilijk door de heup- en middelbeperkingen. Ook de eeltknobbel onder mijn grote teen was een grote beperking voor mijn beweeglijkheid omdat het ongemakkelijk en extra moeilijk was om te lopen.
Stannah´s Trapliftenzaal
Ik had het artritispak al een tijdje gedragen toen we eindelijk naar de showroom met Stannah trapliften gingen. De kamer omvatte allerlei scenario’s, om zo verschillende woningen te simuleren met uiteenlopende trappenvormen en verschillende trapliftoplossingen.
Ik werd enthousiast bij het idee dat ik de traplift ging gebruiken omdat ik pijn had. Voordat ik hieraan begon vond ik het echter belangrijker om nog een paar keer de trap op en af te gaan zodat ik later het verschil duidelijk kon voelen. Mijn knieën deden zeer door de spanning van het op- en afgaan van de trap.Maar ook mijn handen deden zeer omdat het pijnlijk was om de trapleuning vast te houden. Ik voelde mij absoluut niet veilig of zelfverzekerd. Het voelde alsof ik niet genoeg sterkte en evenwicht had om bovenaan de trap te stoppen zonder dat ik bang was om te vallen.
Eindelijk was dan de tijd aangebroken dat ik de traplift ging gebruiken. Voordat ik in de stoel ging zitten, gebruikte ik het knopje waarmee de automatische voetsteun word uitgeklapt, zo fijn dat ik hiervoor niet hoefde te buigen! Toen ik eindelijk ging zitten dacht ik aan hoe comfortabel de stoel was en hoe makkelijk het was om de veiligheidsgordel om te doen. Ik hoefde hier namelijk geen druk voor uit te oefenen (in tegenstelling tot bijvoorbeeld een veiligheidsgordel in een auto). Na een paar soepele ritjes op en af de trap kwam ik tot de conclusie dat wanneer zoveel van deze dagelijkse activiteiten een strijd zijn, waarom deze trap dan nog een obstakel moet zijn?
Tijdens mijn rit op de traplift kon ik duidelijk voelen dat mijn kniegewrichten konden rusten en dat ik ook mijn handen de pijnlijke grip op de trapleuning kond besparen. Ik voelde mij veilig.
Ik heb de modellen Starla, Siena en Sadler uitgeprobeerd. Ik voelde me op mijn gemak in alle drie; ik hoefde niet te buigen om de automatische voetensteun uit te klappen, en dankzij de ergonomische veiligheidsriem bleven mijn handen ook bespaard. Echter, aangezien het pak een extreem geval van algemene lichaamsartritis simuleerde, voelde ik dat de Sadler het meest geschikt was voor mijn conditie. Dit komt omdat deze traplift de gebruiker helpt om een rechte houding te handhaven, waardoor de inspanning om te gaan zitten minimaal is.
Vanuit mijn eigen ervaring kan ik concluderen dat de Sadler perfect was, omdat het op maat gemaakt was voor mensen met beperkte flexibiliteit in hun gewrichten en vooral in de heupen en de knieën. Ik vond dat het de juiste hoek, bekleding en algemene ontwerpstructuur had om mij te voorzien van het comfort dat ik nodig had. Nog beter is dat de Sadler verkrijgbaar is in verschillende hoogten, en dus geschikt is voor zowel kleinere als langere mensen.
Ik vond de Sadler perfect omdat deze gemaakt is voor mensen met beperkte flexibiliteit in hun gewrichtenen vooral in de heupen en knieën
Ik stond versteld van al het onderzoek dat Stannah heeft uitgevoerd om haar ontwerpen te verbeteren. Het bedrijf heeft veel werk verricht met ergotherapeuten en artsen, zodat onze producten aan de hoogste normen voldoen.
Aan het einde van de dag voelde ik dat dit ook een emotionele reis was geweest. Nu begrijp ik beter hoe omgaan met dagelijkse pijn, beperkingen, frustratie en afhankelijkheid, onze ouderen psychologisch kunnen beïnvloeden.
Om deze reden voelde ik me erg trots om deel uit te maken van de Stannah familie, waar het werken aan het leven voor mensen met beperkte mobiliteit erg serieus wordt genomen. Ik ben erg blij dat ik voor een bedrijf werk dat gevoelig is voor de strijd tegen artritis, door de bewustwording m.b.t. deze ziekte te stimuleren en onze producten vorm te geven in overeenstemming met de behoeften van onze klanten.
